Elektrostymulacja
(P)obudzić mięśnie
Celem elektrycznej stymulacji nerwowo-mięśniowej jest pobudzenie nerwów oraz mięśni do pracy. Odbywa się to poprzez dostarczenie do mięśni krótkich, niskonapięciowych impulsów elektrycznych.
Zastosowanie u zwierząt z...
• zanikiem mięśni i osłabieniem mięśniowym,
• porażeniami wiotkimi i spastycznymi,
• nadmiernym napięciem mięśniowym, przykurczami mięśniowymi,
• bólami ostrymi i przewlekłymi mięśni, kręgosłupa i stawów oraz nerwobólami,
• zaburzeniami krążenia, słabym ukrwieniem tkanek,
• utrudnionym zrostem kostnym,
• zaburzeniami zwyrodnieniowymi.
W fizjoterapii wykorzystujemy dwa rodzaje elektrostymulacji: TENS oraz EMS.
- czyli przezskórna stymulacja nerwów, ma działanie przeciwbólowe.
Elektrostymulacja TENS świetnie sprawdza się przy bólach ostrych i przewlekłych mięśni, kręgosłupa i stawów oraz nerwobólach. Ta metoda wykorzystuje działanie tzw. bramki bólowej Melzack’a i Wall’a. Uczucie bólu biegnie cienkimi włóknami nerwowymi; wrażenie przepływu prądu, podobnie jak inne bodźce czuciowe niewywołujące bólu, „płyną” natomiast grubymi włóknami nerwowymi.
Informacje o dotyku bodźcami elektrycznymi docierają szybciej do rdzenia kręgowego, niż bodźce bólowe i tym samym hamują te drugie, przez co nie dochodzi do pobudzenia centralnego układu nerwowego sygnałami o bólu. Dodatkowo ta metoda elektrostymulacji pobudza wydzielanie endorfin, mających działanie przeciwbólowe.
- stymulacja mięsni, ma działanie pobudzające (trening siłowy lub wytrzymałościowy).
Elektrostymulacja EMS stosowana jest do mięśni uszkodzonych, przy porażeniach i niedowładach typu wiotkiego. Jej celem jest niedopuszczenie do degeneracji odnerwionego mięśnia aż do momentu zregenerowania uszkodzonego nerwu obwodowego. Zastosować EMS możemy również przy zaburzeniach krążenia, słabym ukrwieniu tkanek. W zależności od zastosowanej częstotliwości możemy uzyskać różne efekty, np. poprawić strukturę mięśnia, rozbudować go czy zwiększyć masę i objętość.
• nowotwór, nadciśnienie, epilepsja, padaczka,
• choroby serca, nieustabilizowane choroby układu krążenia,
• rozrusznik serca; obecność metalowych elementów w tkankach w miejscu objętym zabiegiem,
• utrudniony kontakt z pacjentem, ból niewiadomego pochodzenia,
• ciąża, cieczka, stany zapalne, gorączka,
• świeże rany czy stany zapalne skóry, odmrożenia bądź poparzenia, skłonność do krwawień